buryong sa pagiging illegal

sometimes i realize why i always end up being the second girl, being a "kabit" or kalaro. hindi ko alam kung bakit ba ako nakikisingit, nakiki agaw at nakikihingi ng atensyon sa maga lalakeng ito. hindi lubos maisip, ako na pinalaki ng mga magulang ko bilang isang kristyano, grumadweyt at nagtapos sa isang pribadong paaralan na sakop ng mga madre ay magkakaganto. hindi ko alam kung kelan nagsimula ito, basta napansin ko nalang ako'y nalululong sa sitwasyong paulit ulit na nangyayari sa aking buhay. ilang taon na nga ba ang lumipas ng ako'y nagsimula sa gantong relasyon. una cguro ng akalaing kong sobrang mahal ko na nag lalakeng ang nakilala na hindi ko alam a sya pla ay may girlfriend na at sa huli ay naging asawa't may napakagandang anak ngayon. bkit ngayon ay pilit paring bumabalik ang nakaraan... at animoy paulit ulit nangyayari ang nakaraan, ilang taon na ang lumipas. ilang beses na nga ba kong naging "kabit" sa mga punyetang relasyong ito. ilang beses na nga ba kong naging illegal girlfriend, naging fubu, at kung anu pang pakshet na tawag jan. sabi nga ng aking bestfriend, i need to see a professional daw sa sakit kong ito. anu daw bang nakakuha kong saya sa mga elicit affairs na pinapasok ko. tang ina, kung alam ko lang ang sagot, matagal na kong nakakawala sa punyetang ito. eto ba ang naging bunga ng mga failure na relasyon na aking na experience... nagsimula sa paniniwalang walang matinong relasyon sa mundo, its either panandalian, pang sarap lang at pag nasawa ay wala na. ilang beses ko nga bang pinag sisiksikan sa utak ko na walang matinong lalake, hanap lang nyan ay sex at pag nagsawa sayo ay iiwanan k nalang basta. at ang pinaka mabagsik sa lahat, na ang kasal is just a piece of paper na pwede mong sirain ano mang oras mo gusto. tang inang mga paniniwala yan oo.. bakit nga ba? bakit hindi ako naging masaya? o sabi nga ng aking ex boyfriend bakit daw ako hindi makuntento sa kanya? hindi ko rin alam! sagana kme sa sex oo, pero may kulang, walang spark, walang challenge, wala ng passion sa aming relasyon. kaya ba ako na lululong sa mga elicit affairs? kase may challenge? may mas passion na pag nag sex kayo ay para kayong uhaw sa isat isa? o ung challenge na matatakasan nyo ang asawa o totoong gilfriend sa mga oras na magkasama kayo? anu ba talaga? matatawag na bang sakit ito? kung ganoon nga kailanagan ko n ng professional help... dahil ngayon, ako'y andito nanaman sa sitwasyong ito. sitwasyong masya ka ngayon pagtapos wala na. sitwayong mahal mo ang lalakeng ito pero hindi naman sya sayo. sayo lang sya pag magkasama kayo, magkatabi at wala na pakelam sa ibang tao. nakakapagod oo, pero bakit nga ba ko nagtyatyaga sa ganto. mahirap tanggapin sa sarili na pangalawa ka lang, pero dito ka masaya sa pagiging pangalawa lang. yung mamahalin mo na todo ang lalakeng ito na alam mo namang may mahal namang iba bukod sayo. ito ang tinatawag na pagmamahal? ang maging makasarili at saktan ang sarili mo? oo siguro na masokista ko. tang inang buhay to! minsan nman naisip kong magkaroon ng sariling akin, pero ang karma ay bumabalik ng sobrang bilis na hindi ko pa na nanamnam ang saya ay natapos na kaagad. hay buhay... kailan kaya ako matatapos sa ganito... sana malapit na... napapagod nako. sana mayroon nakong sasabihan ng mahal kita na alam kong akin lang, na alam kong ako lang...

PASUKAN NA

Simula nanaman ng pasukan. ayan, balik trabaho na ulit ako... tsktsk..muntikan pakong matuluyang mawalan ng teaching load, kayat minabuti ko nalang tanggapin kung anu ang ibinigay sa akin. yes mga kapatid, ako po ay isang clinical instructor. nakakapagtaka pero oo yun ang aking propesyon. naaalala ko pa ng una kong blog. iyon ay doon pa sa friendster. isang taon na ang nakakaraan at eto't napagkatuwaan kong basahin ulit at mai share sa inyo. dito ko nilahad ang una kong saloobin sa aking unang experience bilang isang clinical instructor. nakakatawa, nakakaaliw.. prang kailan lang, eto nanaman ako simula nanaman ng aking pakikibaka. simula nanaman ng mga araw na pag titimpi, pagpapasensya at pakikipag kapwa tao sa mga taong napaka gaganda ng ugali. eto po, basahin natin.....

Buhay Clinical Instructor sa E.R... Bow!

Hello. Im miss Maria Enrica dela Torre, 26y/o. Just call me mam yheng. blah, blah. blah, blah. its been a month since a became a clinical instructor. wat d f*ck???!!! si Yheng clinical instructor???

It's been 3months since i resigned from my first job. my job that lasted for 4yrs and 5mos <> and got that small and nakaka lumong backpay ko.. i was a bum. yes, BUM. Tambay, PAL SBMA at kung anu ano pang tawag jan. well, nung una masaya, walang ginagawa, walang toxic at walang manager na bobo na pupuna. . pero when time flies i realized, nyork! wala nkong pera! i need to fin a new job. call center was my first choice. FAILED. second choice is to be private duty nurse. FAILED. third to be a staffnurse again. then again, FAILED. the heck! anu pa??? i even remembered my friend joan ray told me, "gusto mo ng racket? mag C.I tau". ha??? C.I?? as in CLINICAL INSTUCTOR??. "tol, pare. ndi ako mag teateacher. yoko ng sakit sa ulo. parang nakita ko na ung sarili ko nung estudaynte pako". that was my answer to her. desperately, i still look for a job and decided to take that seminar para makapasok sa isang ospital. i went to hear mas that sunday and pray. a new job and the other one.. please give a sign Lord. thank you. hanggang tuesday morning...

My mommy gemma texted me. "Yheng, gusto mong mag C.I? ni recommend kita sa pasay. punta kna dun ngayon. ikaw n sinabi ko" ha??? "mommy gem as in ngayon na? d ba pwedend bukas?" <>hahahaha eto na.. eto na... eto na un! this is it! parang call center lang yan! rounds ng hapon... nerbyos na ako! huhuhuhu kaya ko ba ito???oo kya ko to. I CAN MAKE IT! <> pang miss universe eto!

The next day, orientation na. kakaiba lola. na shock ako! first day palang yan ha! iba talaga.. i was culture shocked! <> hmmm... aun, forms, doctors... endorse... hay... eto na ang matindi... second day ko noon... may dumating na lola na nagpapainject ng insulin. grabe, tanugin daw bako ng magaling na nurse? " panu mo ipreprepare yan? anong klaseng insulin yan? san mo iinject yan?" wat d f*ck! ano ko bata?! bagong grad??? insulin lang??? eto pa matindi... may for lasix kme, nag prisinta ako. "mam ako nalang po". walang magawa eh. tanungin ba naman ulit ako, " anong ichecheck mo bago ka magbigay ng lasix?" ha!? Nagulat ako. anu ba un??? wahh!! tpos hirit pa ha " yan, yan ang ituro mo sa mga students mo". ampotah talaga! shit, gusto ko na atang mag quit. anu ba ito??? hello?? gusto mong makita resume ko?? isampal ko sa pagmumukha mo??? plus syempre, ung mga standards na natutunan ko from college, wahh!!! wala dito!!! and, ang mga nurse ang sumisigaw sa pasyente infairness... sa san lukas, ako ang sinisigawan! ibang iba db???

Aun, monday nyt. first group na nahandle ko. tahimik, mababait. matalino naman. kaya lang, i saw the difference... nung student ako.. ndi ganto.. napaisip ako.. magtataray ba ako? magtatanong? mag didiscuss? pano ko sila gagawan ng grade?? emergency department ito mga bata! ndi ward! bawal mabagal, bawal tatanga tanga! wah! parusa ito! at take note, 4th year handle ko ha. 4th year! ayokong ma disappoint sa mga naririnig ko at nakikita ko! ayoko! hanggang ngayon, pasaway na ng pasaway mga students ko. tanong ko, "how will u check if ur ngt is stil on correct place?" di ko na carry ang mga stare at sagot! wahh!!! ngt lang ito!! huhuhuhu ang wrinkles yheng! ang wrinkles! pati pag prepare ang gamot, ampules, priming ng iv... anu ba iyan! help me please! and worse, pag may henya kang studyante, parang hahalukayin ang utak mo sa mga tanong. ang weird nga eh. tanungin ba ako, "mam sa chf ba may emboli na nag cause ng occlusion?" waah!! chf? emboli? "teka ha, wala akong nabasa at nalaman eh. but dont worry, ireresearch ko para sau ha. wag mo lang akong kulitin! nabobobo ako sau!" waahhh!!! ayoko na! may case pa, masyado kong mabait, hala sabi ko "barkada tau pag ndi tau duty. pag break ganyan. pero pag duty na, C.I nyo nko." aba ang mga lola! ung mga pinagawa ko ndi ginawa, at take note, gusto pa ata kong manduhan ng mga ito! kakaloka talaga! ndi ko na napigilan. nagtaray na ako. sorry nalang, mabait ako kung sa mabait. pero kung magalit ako, patawaran nalang... tsktsk.. bp.. chestpain.. dob.. hay.. ang aarte, ang lalandi. pag tinanong mo, walang maisagot! pag sa gawa wala parin! anong grade ang gusto nyo??? OMG! help me! anu ba itong pinasukan ko! nakakahiya sa mga doctor at ako ang sinasabihan, " mam 4th year na yang mga yan dba? anong natututunan nila?" wahh!! feeling ko failure on my side! akala nila ndi ako nagtuturo! huhuhu kakahiya! ayoko na ata!

Well, ganyan talaga buhay. puyat, pagod at hirap. hay... sana naman sa susunod wala ng arrested na dadating... wala ng doa at trauma cases! saksak dito, butas dyan, gripo, tahi... hay... sana man lang, yung work ko worth it. sana may matutunan sila. kse ako, nag aaral din para sa kanila... hay!! ...
at sana lang, magka sweldo na! wala nakong pera!!! ampotah!
yan ang buhay C.I... Bow!

hahaha.. ayan nakakatuwa di ba? so goodluck nalang ulit sakin. sana ay makayanan ko po ito o Lord... salamat po ulit sa pagkakataong ibinigay ninyo sa akin!

BITTER O NAG BIBITER BITTERAN???

ahehehe... mukhang ito ang kasunod ng blog ko na puno ng ka dramahan at ka ekekan sa buhay ko.

may 29, oo may 29 nung halos maloka loka ako, sumirko sirko, mag cartwheel at umunat ang buhok sa excitement nung araw na iyon.. bakit nga ba hindi di ba? eto naman ang karugtong ng kwentong iyon...

aun nga.. sa sobrang saya ko, ndi ko mapigilang tuamlon at mag sisigaw.. umiral nanaman ang pag ka oa ko nung araw na iyon. ako'y napa blog sa sobrang dami ng aking saloobin, sa daming gustong sabihin dahil wala naman akong makausap sa bahay kundi ang aso ko at mga halaman ng nanay ko. wala pang isang oras binalikan ko ang friendster ko.. ANAK NG TOKNENENG TALAGA OO! binura nya na kaagad ako sa friends list nya! ANAK TALAGA NG PUTAKTE! lahat na ata ng alam kong mura ay nasabi ko na sa asar! lahat ng kung anu anung anak jan nasabi ko narin ata. nakakainis talaga yang damuhong iyan! napagaling mang asar at mang inis! nakakangit-ngit ng laman! ang sarap tadtarin at ipagiling ang laman! bakit nga ba o bkit nga ba! sa sobrang asar ko, ndi ko napigilang mag leave ng message sa kanya.. ayan.. kung pwede lang talagang murahin ginawa ko na... calm down... calm down... inhale exhale ka na... pinigilan ko ang galit na aking nararamdam...

SUBJECT: ei!
MESSAGE: tnx for adding ang deleting me to your friends list! ingats and godbless!

ANAK TALAGA NG PATING OO! ndi ko alam kung naka alis ng sama ng loob itong ginawa ko. mukhang isang katerbang pride nanaman ang aking kinain at nilunok. napaka hayop tlaga ng lalaking ito! bakit ganto katindi ang epekto sa akin! lumipas ang buong araw at sobrang ngitngit parin ng aking nararamdaman.. naglinis ulit ako ng aking kwarto.. nilinis ko ulit ang buong bahay... nagpaligo ng mga aso para maalis ang asar sa mga pang yayari. hay buhay nga naman oo.. bakit ganto.. hindi matanggal ang inis ko! pag dating ng kinagabihan as usual nag online nanaman ako... tingin tingin.. search search... chat chat... pero ndi ko napigilan ang sarili kong i-view ang kanyang friendster ulit! nakakainis ka talaga ang sabi ko sa sarili ko... lalo kong nainis ng mabasa ko ang shout out nya! eto nanaman ang damuho!

SHOUTOUT: Sorry po sa na add at na delete! d po sinasadya! pa add ulit!

GRRRR..... sobrang kaasar at kapikon na tlaga sya!!! OMG! nakakainis na! anu ba ito? parang nang aasar na talaga siya! can i kill??? can i just kill that pakshet person now??? as in mega now??? NAKAKAINIS! NAKAKAINIS NA TALAGA SIYA!!! sa asar bigla kong napa log out at pinatay ang aking pc. hanggang sa pagtulog ko inis parin ang nararamdaman ko... OMG... please naman po... alisin nyo na po ang nararamdaman ko...let me move on and let go... ang sama talaga pag may unfinished business ka sa isang tao, lalo na pag ex boyfriend mo... bakit nga ba? alam kong sarili ko dapat ang kainisan sa mga bagay bagay na nang yayari sa buhay ko... ako.. bakit ganoon...

pinalipas ko ang ilang araw bago ko natanggap sa sarili ko na dapat tumigil na ako. itigil ko na ang kabaliwang ito... in add ko nalang siya ulit sa friendster ko para matapos na ito... ok naman at in accept nya ako, which is dapat lang di ba... ngayon habang tinitignan ko ang profile nya at tinignan ko ang mga picture nya... ahahaha! ngayon ko lang napag tanto kung gaano ka SINUNGALING ng taong ito... i share ko lang ha.. as in i share ko lang... kahit tawagin nyo akong bitter dito... naaalala ko pa nung hiniwalayan nya ako, sinabi nya sa aking mag aasawa na cia.. mega post pa cia sa dati nyang friendster ng pix ng "asawa" nya at "anak" nya daw... at ngaun? iba nanaman ang picture ng tintwag ng hon at buntis na ng 4mos daw (kailangan pang sabihin kung ilang mos??) YES mga kapatid! tandang tanda ko pa ang mukha ng babaing sinsabi niyang "asawa" daw nya! FYI, sa sobrang bitter po kase eh sinave ko ang pix ng babaeng iyon sa pc ko para sabihin na mas maganda ko at lamang lang ako ng ilang kain sa kanya! HAHAHA AMP! BITTER! anu ba talaga kuya? hay naku... gudluck na nga lang sayo... ndi ko alam kong anu gusto mong gawin sa buhay mo... ndi ko rin alam kung anung gusto mong ipahiwatig sa mga inaaksyon mo sa buhay mo... dapat wala na kong pakiaalam sayo di ba?

hay oo... tama na ito... natauhan ako ng kaunti ngaun araw na ito. siguro nga yang unfinished business na iyan, kahit anu man yan, its either tapusin na talaga iyan o ibaon nalang sa lupa. dapat tanggapin na ang mga pangyayari... dapat tanggapin na ang katotohanan...

PAKSHET YANG NAPAKASINUNGALING NA EX BOYFRIEND MO AT MAG MOVE ON KA NA TALAGA TANGA!

SINO BA TALAGA MISS MO???

halos isang linggo ng wala ang bebeh ko. umuwi sya sa kanilang probinsya sa tayug, pangasinan. hindi ko alam kung anu gagawin ko, wala akong makulit. wala ring akong load kaya ndi kme masyadong makapagtext. wala ring daw kuryente doon dahil nga sa nag daang bagyong si cosme at mahina din ang signal. as usual, wala nanaman akong magawa. kung pede lang araw araw uminom kasama ng mga pinsan ko, yun nalang ang gagawin ko.

sa mga araw na ako lang mag isa dito sa aming bahay, nakatitig sa monitor ng aking pc, hindi ko maiwasang mag balik tanaw sa aking nakaraan.. ang lalim di ba? sa araw araw na pabubukas ko ng aking friendster, ngaung araw na ito ang pinaka masayang araw! its may 29, mga kapatid sayang at hindi ko nakita ang oras. pag bukas ko, isang friend request ang nakita ko. hindi ako nag taka, baka isa nanaman sa mga estudyante kong napadaan at in add ako. sa aking pagbukas ay ako ay nagulat! hindi ako makapaniwala sa aking nakita.....

ang aking pinakamamahal na ex! as in ex boyfriend ko! ( Hindi ko na sasabihin kung sino at baka malaman pa ng bebeh ko). ilang taon n nga ba ng kami'y huling nagkita? ilang taon na nga ba ng kami'y huling nag usap. infairness, asa ym ko siya dati, sa aking pag kabugnot at sa sakit ng aking nararamdaman e binura ko na ang kanyang contact details. ilang taon ko rin syang hinanap sa friendster, dahil ang damuhong iyon ay binura ko sa friends list nya. kakaasar di ba? siguro nag sawa na sya sa araw araw na pagtingin ko sa profile nya. halos lahat ng pangalan na alam kong pwede nyang gamitin ay na search ko na, hanggang sa ako'y nawalan na ng pag asa. ngaung taon ko lang halos nakita ang friendster nya, at syempre sa aking inaasahan sya ay may asawa na. (daw) ako'y nasa denial stage pa hanggang sa ngaun, kahit iyon ang dinahilan nya ng mkipag hiwalay sya sakin ( damuho talaga! nag dahilan pa!) at alam kong hindi na sya magbabalik. ilang araw kong iniyakan at halos kilitin ang aking buhay ( ang oa no?) sa pag inum ng napakaraming sleeping pills ( which by the way ndi na effective sakin) at kung anu anung pumasok sa utak ko na pwede kong gawin. halos ako'y magkulong at hindi lumabas sa aking kwarto, lalabas lang ako pag papasok ako. putik oo nga pala nurse pa ako nun at mag babalat kayo na masaya at walang sakit na nararamdaman. hindi ko alam kung bakit ko nga ba minahal ng todo ang panget na ito, sa ilang buwan lang nga aming pagsasama, itinuring kong ito ang pinakamasayang araw ng buhay ko. na oo halos ngaun, hindi parin ako tinatantanan ng aking isipan sa pagbababalik alaala ng aming nakaraan. sa pakiramdam ko sa bawat lugar, gawain at sulok ng kwarto ko ay alaala nya nakikita ko.. cguro kme nga ay may unfinished business ako sa kanya, dahil ndi ko man sya nasampal o nakita man ng kami'y maghiwalay ( ang kapal no? sa phone nakipag break?!). mabuti pa ang nanay ko't kapatid ko, nakita sya at nkapag kamustahan. at ang bestfriend ko nakita rin nya! bakit ako ndi??? napaka gala ko namang tao?? cguro nga kailangan ko ng tuldukan... tuldukan ang nakaraan...

alam kong unfair sa bebeh ko ang nararamdaman ko. ngunit hindi ko maiwasan minsan ang mag isip tungkol sa kanya. kanina lang ng naglilinis ako sa aking kwarto, alaala nanaman nya ang naiisip ko, ndi ko napigilang mapaluha... katxt ko ang bebeh ko, sya ang naiisip ko... anu ba itong kabaliwan ko... lalo na ngaung mag friendster na ulit kme.. ndi ko mapigilang tititgan ang kanyang picture... ang kanyang ngiti at ang kanyang gooty na andun parin... tama na, ayoko na... anu nga bang meron kang hayop ka!

SALBAHE BA AKO???

tsktsk anu kasalanan ko? salbahe daw ako? wala naman akong ginagawang masama... ang alam ko lang maganda ako! ahahaha

frend: ei, favor naman o.

ako: anu po un?

frend: pde pabura ng comment ko sau sa frendster?

ako: ay bakit?

frend: kse nakita ni gf eh..

ako: e anu naman ngaun?

frend: tanung ng tanung eh..

ako: o?

frend: e awayin ako eh... cge na

ako: ayoko nga! frendster ko un ah!

frend: cge na.. pls..

ako: ayoko nga! pag isipan ko muna!

frend: salbahe ka!

ako: huh?

amputek nman oo.. as in amputek talaga.. anu naman kasalanan ko dun? e ako accept lang ng comment. e ikaw? anu ba ang nasa comment? simpleng "a hug for you" lang naman. e bakit naman magalit ang gf? sus! napaka selosa naman! tas ako pa ang naging salbahe??? friends lang naman kame db? ahehehe ( parang may laman?)

ayan.. sa susunod ha.. kung may binabalak na ndi maganda, itago nalang... ang sakin lang eh.. kagandahan lang ang taglay ko.. that's all i can share! ( kapal oh!)

Sa Aking Pag Iisa

Anak ng tinapa oo.. dalawang buwan na akong walang trabaho. dalawang buwan narin akong tambay dito sa bahay namin! ampotah! nag kaka bedsore na ko kakahiga, lalong lumalaki tiyan ko kakakain, at naglalaway nako parang asong ulol dahil ndi man lang ako makapag shopping! ampotah talaga oo! wala nkong magawa, kausap ko ang mga aso ko, halaman ng nanay ko pati mga teddy bear na bigay sakin ng bebeh ( yes me bebeh ako!) ko kinakausap ko narin! ampotah talaga oo.. bugnot nko sa buhay ko! eto akong si tanga, tv at internet ang inaatupag ko! eto, basa ng kung anu anu, surf at chat maghapon magdamag at pag bugnot na tlaga, nood nalang ng ano... hehehe ampotah! parang pervert na tuloy ako!



sa aking pag babasa ng mga blog dito, ako'y na inspire sa mga ito! nakakatuwa at nakakaliw ang mag basa, feeling ko na iinggit ako! ( oo tama ka, inggetera ako! hahaha) kaya napasulat ulit ako. eh anu nga bang isusulat ko? sa dami ng ng nasa isip ko, ndi ko tuloy alam ang isususlat ko. pede bang ang madramang buhay ko? ang walang katapusang ka bugnutan na nangyayari sa araw araw ko? ampotah bka naman pati mala x-rated na buhay ko masulat ko dito! ( which by the way eh mas magandang topic ata!)



hay naku! cge na nga. sa mga susunod n araw ko nalang isusulat ang mga samot sari ng aking isipan! ampotah oo! napakalalim ng aking mga salita! tsktsk bugnot.. bugnot... ampotah!

RE- BONDING

Its been a while since me and my girl friends hang out and have some chitchat. We decided to meet (Joan Ray, Mai and Moi) for a job hunting. I've been a BUM for quite sometime now and i must be looking for another job. I am nurse by profession and at heart.. naks! But i guess in this country where nursing is a business, there's a lot of graduates even licensed one's who's waiting for a job or even work in other field. So even though I am a well experienced ( tsuk!), I think it will be hard for me to land a job as a nurse in a hospital. So we're trying our luck in this so called quest for a new job.

As we go through our job hunting, which I say surprised me that my friend, a haciendera, donya and mayora Joan Ray join us in our quest ( naks!) as we go school hopping in Mendiola. Literally we just have the day catching up stories, laughing and giggling, teasing and remembering our college days.. All of us came from 1 RLE group 3, the best group our section had ( walang kokontra Blog ko to!). Although Mai is not "officially" in our barkada ( JOLOGS FOREVER!) she became 1 of our closest friend. She's my seatmate for 4years, my cheatmate, my kakulitan and even my worse enemy ( believe it or not, hindi natatapos ang isang school year na wala kameng away!). We even called ourselves Power Puff Girls, me as blossom and she's bubbles( which i think not bagay for her! hehehe) and the other one is Erin as buttercup. Its really fun seeing them again, as we call it BONDING.

They say that your friends know you more than your parents, as you openly share your experiences, either good or bad with your friends. As for me, I am more comfortable saying my rants, my problems and even my secrets to my friends. I think my friends understand me, what ever my ugali is, even my kalokohan they are just there for you. Its very hard to find a true friend. Even though you've met a lot of people, there's always this "circle of trusted friends" that you consider. Circle of friends that will be there for you, through thick and thin, for better or for worse. I think friendship is like marriage, you have to trust, understand, respect and love your friend. It is better than having a boyfriend, because sometimes you tend to pretend and act when your boyfriend is around. Friendship also needs a lot of communication, as most of partners should have. For it always make you connected and updated with each other, thanks to modern technology. you cant really take them for granted, because they are part of your life. But we need to be careful in choosing our friends, coz sometimes they tend to lead us to either good and bad ways. We need to choose wisely because there's a saying, "Birds with the same feather, flocks Together".

I really can't imagine why others say they don't have friends. A friend is like your food, they nourish you, makes you feel good and also makes you pupu. hehehe! I love my friends. I hope that we'll have this BONDING again. Kahit bitin, kahit walang anda, just to be with my girlfriends is enough. I surely miss them. Not only Joan and Mai but all of my friends who's always there, who always makes me laugh, makes me see the brighter side of the world. Who's always there to criticize me and always give their honest and walang k plastikang komento sa mga nangyayari sa buhay buhay ko! Maraming Salamat! Hope our friendship last longer! Kahit may mga asawa't anak na tayo! hahaha Kayo lang pala!


sa uulitin!

Is Being a Homosexual a Sin?

I just watched this show in etc 2nd avenue called 30 days. Got interested on the topic so I watched.

I didn't know that there's a place in San Francisco, California that been called the gay village and it's name is CASTRO. History said that it is where the US government "threw" the gay military men and then they build their own village. Literally, the people who live there are called homosexuals ( gays and lesbians) and everything is legal. They even have their own church and a city hall! The shows theme is to have a straight guy ( a military man) to go to Castro and live there for 30 days. Staying in an apartment with a gay, they tested his beliefs and I say patience meeting and working with gay people.



It just hit me with this question: Is being a homosexual a Sin?


Being the only girl in the family, i grew up with my 3 brothers. 2 are older than me and a younger one, i thought I'm also a "boy". Playing games with them, understanding what they want is what I did when I was a kid. My first crush is a girl ( but she's the "boy") I may say I got really attracted to her and I think I fell in love with her. My feeling is different. I don't know why. When I got in my grade school years, all of my friends are boys. We hang out, bully and torture other students life. I even courted some of my girl classmates, ending up being friends which in the end is better than having a relationship with them ( i became more closer to them). Came my high school years, I transferred in an all girls school and I was delighted that I will have lots of girls around me. My interest in girls grew stronger and the chance of having a "girlfriend" is like a chicken feed for me. Just to be part of the new environment, I had girl crushes, courted a few and off course had a relationship with the same gender. I felt so free and liberated. I feel so accepted with this environment. But then I don't know when and how I started to be confused. Is it when my seatmates are the kikay one's and taught me how to apply nail polish? Or is it when I had a huge crush on my P.E teacher? The feeling of ambivalence is there. What will I do? What do I want? I am caught in the middle of nowhere. Until I discover the joys of having a boyfriend. Hahaha! What a lot of difference right? I learned that there's a certain stage in our life called "Identity Crisis". Its good that I overcome of it and I can say that I'm truly a girl, perhaps a true Woman.


So still, is being a Homosexual a sin? I'm a Roman Catholic. Maybe not that "Sagrado Katoliko" as others, but I know my faith and I know my beliefs. In the bible, God created ONLY a man and a woman. But I am not against homosexuals, I have friends who are gays and lesbians. Its just that, is having a choice to be what you are is a sin? Or is being true to Yourself a sin? So i am sinner for the years I felt that I'm boy? I think it's a sin when you don't respect others, respect their beliefs and respect their own decision. And only our Creator will say if we became a sinner and can judge us in the end.


watcha think?



sa uulitin!

NeWbiE Me!

well.. what brings me here???



this is the first question that got me. being a "home buddy" for 2mos, i have nothing to do but surf the net all day. damn this feeling, that you don't know what to do, don't know what to search.. until my friend Joan ray, http://www.barefootalchemist.blogspot.com/ introduce me to blogging. at first she just ask me to read her blogs, enjoy and comment on it. until i found out that there's a lot of fun reading and giving comments to her blogs. then she told me to search for more blogs, and encourage me as well. at first i am hesitant, coz i know that I'm not good in writting, as well as good in my english. hahaha funny though that when i post my first blog in my other link, it was pure tagalog and full of angst. hahaha that day i told myself not to post a blog again. thinking what will i write? what will i say? hayz.. but now i know, no matter i write here, no one will ever care? coz its my blog and this is my page! i hope that i'll have fun blogging!



sa uulitin!